Vrouwelijke werknemers moeten de verborgen kracht van functioneringsgesprek nog ontdekken

De commissie gelijke behandeling (CGB) was anno 2012 benieuwd naar de assertiviteit van vrouwen op de werkvloer en bevroeg 1800 vrouwelijke Linkedin-members.

Aan functioneringsgesprekken blijkt men nog relatief weinig waarde te hechten om scheefheid in de arbeidsverhoudingen bij werkgevers om te buigen. Jammer want die gesprekken kunnen bij uitstek hiervoor wel worden gebruikt.

Hoe reageren vrouwen als zij ten opzichte van mannelijke collega’s benadeeld zouden worden op het werk?

Wat doen ze bijvoorbeeld bij inkomensongelijkheid, het combineren van een carriérestap met een kinderwens of bij uitsluiting van doorstroming naar managementfuncties? Bij loonverschil wil 58% dit bespreekbaar maken, bij voorgenomen moederschap 37% en bij doorstromingsproblematiek slechts 31%.

Opvallend aan het gehouden onderzoek is dat de vrouw bij functioneringsgesprekken eerder aan het aankaarten van beloningsverschil denkt dan aan andere vormen van rechtsongelijkheid. Dit is jammer. Formeel gezien zijn functioneringsgesprekken ook daarvoor uitstekend geschikt.

Deels lijkt de verklaring voor het geringe animo te liggen in de berusting van vrouwen bij scheve toestanden op het werk. Uit het onderzoek valt bijvoorbeeld op te maken dat ze van mening zijn dat klagen toch geen zin heeft of ervoor kiezen de traditionele man-vrouw rollen te accepteren als vaststaand gegeven.

Desondanks zijn er in het onderzoek wel aanwijzingen te vinden dat vrouwelijke professionals het functioneringsgesprek meer ontdekken moeten om met behulp hiervan op te komen voor hun rechten.